Gimnastyka korekcyjna jest specyficzną formą ćwiczeń fizycznych, w których ruch został w pewnej mierze podporządkowany celom terapeutycznym. Stosowane ćwiczenia mają doprowadzić przede wszystkim do korekcji postawy ciała. Stosowane w gimnastyce korekcyjnej ćwiczenia powinny być dobrane do rodzaju występującej wady oraz do realizowanych celów korekcyjnych.
Ćwiczenia muszą zapewnić możliwość wykonywania ich przez dzieci z zachowaniem pozycji skorygowanej. Najbardziej pożądane są takie ćwiczenia, które wymuszają utrzymanie pozycji skorygowanej – ćwiczenia, których nie można wykonać inaczej niż poprawnie. Dobierając ćwiczenia należy uwzględnić wiek ćwiczących. W grupach dzieci młodszych powinna dominować forma zabawowa i zadaniowa forma ćwiczeń, a u młodzieży forma ścisła. Ćwiczenia powinny być możliwe do wykonania. Nie można np. żądać od dziecka przyjęcia pozycji skorygowanej, gdy ma ono jeszcze przykurczone mięśnie uniemożliwiające osiągnięcie tej pozycji. Przerwy między ćwiczeniami powinny być wykorzystywane na odpoczynek po poprzednich ćwiczeniach oraz na wyrównanie i uspokojenie oddechu. Pozycja przyjmowana przez dzieci w przerwach powinna sprzyjać utrzymaniu postawy skorygowanej; nie może to być pozycja, która powodowałaby pogłębienie wady. Czas między ćwiczeniami może i powinien być wykorzystany na kształtowanie nawyku postawy skorygowanej. Warunki w jakich żyje, uczy się i wypoczywa dziecko w znacznym stopniu wpływa na jego postawę. Wiele wad postawy powstaje na skutek niekorzystnych wpływów środowiskowych. Bez ich zmiany, bez usunięcia czynników powodujących powstanie i utrwalenie wady postawy, niemożliwe jest osiągnięcie korekcji postawy. Bardzo ważną rolę w korygowaniu postawy ciała odgrywają rodzice, którzy powinni zapewnić dziecku: właściwy tryb życia; nie przeciążanie obowiązkami i umożliwienie dużej dawki ruchu, zwłaszcza na świeżym powietrzu, odpowiedniej ilości snu itp. Zapewnienie dziecku odpowiednich mebli, zapewnienie dziecku zdrowego i racjonalnego odżywiania oraz zapewnienie dziecku dobrych butów typu buty zdrowotne dla dzieci. Najważniejszym celem jest przekonanie i zachęcenie dziecka do podjęcia trudu pracy korekcyjnej. Należy dążyć do sytuacji, w której dziecko jest podmiotem procesu korekcyjnego, a nie przedmiotem poddanym korekcyjnej „obróbce”. Wyrobienie nowego nawyku – postawy skorygowanej – powinno odbywać się nie tylko na zajęciach gimnastyki korekcyjnej, lecz również w domu i w szkole. Coraz dłuższe, kontrolowane przebywanie w postawie poprawnej, możliwe dzięki coraz silniejszym mięśniom posturalnym, z czasem doprowadza do automatyzacji odruchu postawy skorygowanej. Gdy dziecko zaabsorbowane czynnościami dnia codziennego, zabawą czy grą, utrzymuje nową, poprawną postawę, można uznać, że proces korekcji został zakończony.
